توبه نامه‌ی تتلو

تتلو در دادگاه گفت برای امیرالمومنین شعر گفته‌ام. توبه کرده‌ام!! هر چند به حرف او نباید اعتنایی کرد اما از استیصال او برای جبران گذشته باید استفاده کرد و در عوض از مجازاتش کاست چون هر  کیفری علاوه بر آنکه مبتنی بر تنبیه مجرم است ، به قصد متنبه‌کردن جامعه نیز بر تنِ مجرم اعمال می‌شود و‌ اگر  شرایطی فراهم شود که تتلو  بتواند همان پیام متنبه‌سازی جامعه را که کیفر دنبال می‌کند،  خودش به جامعه منتقل کند، آنگاه مجبور نخواهد بود کیفر  متنبه‌سازی دیگران را نیز  متحمل شود. به نظرم نهادهای  مرتبط با امنیت داخلی و افکار عمومی بهتر است به این موضوع ورود کنند و این را در نظر بگیرند که تتلو در نگاه جامعه‌ی امروزی، یک هنرمند است و هنرمند یعنی یک  آدم ضعیف و بیمار قابل ترحم که مجازاتش باعث برانکیخته‌شدن حس  دلسوزی جامعه خواهد شد و اثر مجازات را معکوس خواهد کرد اما استفاده از تتلو برای جبران گذشته و مقاصد خاص تحت عنوان بخشش تتلو به مراتب اثرگذارتر از مجازات اوست. در ضمن این بخشش هدایت شده،  این پیام  را نیز به دیگر یاغیان و گردن‌کشان مخابره می‌کند که در صورت ندامت و همکاری، ممکن است مورد عفو قرار بگیرند. اگر جای شما بودم توماج صالحی را برای متنبه سازی دیگران، بلافاصله حلق‌آویز می‌کردم و در عوض تتلو را روی سن می‌فرستادم تا برای‌مان بخواند! تتلو قابل ترحم نیست اما قابل بهره‌برداری است.